[1] Invītāta Psȳchē tālium locōrum oblectātiōne propius accessit et paulō fidēntior intrā līmen sēsē facit, mox prōlectante studiō pulcherrimae vīsiōnis rīmātur singula et altrīnsecus aedium horrea sublīmī fabricā perfecta magnīsque congesta gazīs cōnspicit. [2] Nec est quicquam quod ibi nōn est. Sed praeter cēteram tantārum dīvitiārum admīrātiōnem hoc erat praecipuē mīrificum, quod nūllō vinculō nūllō claustrō nūllō custōde tōtīus orbis thensaurus ille mūniēbātur. [3] Haec eī summā cum voluptāte vīsentī offert sēsē  vōx quaedam corporis suī nūda et: “Quid,” inquit “domina, tantīs obstupescis opibus? Tua sunt haec omnia. Prohinc cubiculō tē refer et lectulō lassitūdinem refovē et ex arbitriō lavācrum pete. [4] Nōs, quārum vōcēs accipis, tuae famulae sēdulō tibi praeministrābimus nec corporis cūrātae tibi rēgālēs epulae morābuntur.”